Alweer een maand in SU!

Hoii allemaal,

Vandaag ben ik alweer precies een maand in SU, wat gaat het de ene kant enorm snel, maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik hier al veel langer ben. In m’n kamer heb ik al heel wat foto’s opgehangen en alle kaartjes die ik had gekregen uit NL hebben een plekkie gekregen! Ook heb ik de eerste opdracht van m’n vriendinnetjes voltooid: maak een selfie met de Mac. Dit liep toch wat anders dan gedacht, want na een fietstocht kwamen we niet aan bij de Mac maar bij mac dondald’s medical service.. Haha kon natuurlijk alleen mij weer overkomen. Uiteindelijk is de selfie dan toch gelukt.

Stage:
Dinsdag de 14e was het dan echt zover, mijn eerste dag stage lopen op afdeling 80: Interne. Het was me weer eens veelte vroeg (5.15 waren we allemaal uit bed, inmiddels 3 weken later blijft mevrouw Olthuis alweer een half uur langer liggen, oepss). Na een gezamenlijk ontbijtje pakten we onze fietsten en fietsten we naar het St. Vincentius. Dit is echt maar 5 minuutjes fietsen vanaf ons huis, dat betekend rond half 7 vertrekken. We moeten in lange broeken naar het ziekenhuis en daar kleden we ons dan om in ons gehele witte uniform. Gelukkig liep ik met Suus op een afdeling, dus kwam ik niet zo in m'n eentje aangewandeld in de zusterspost. Na mij aan iedereen te hebben voorgesteld begon rond 06.50 de overdracht van een klein half uurtje, daarna wordt er elke dag een dagtekst voorgelezen. Op het bord in de zusterspost zie je op welke afdeling je staat, mijn afdeling is namelijk verdeeld in: kamers, A&D en B&C met in totaal zo’n 25 patiënten. Vervolgens wordt er een ronde langs de patiënten gedaan: dat houdt in dat je naar alle patiënten toegaat en ze een goede morgen wenst. Daarna wordt er begonnen met de ADL (algemene dagelijkse levensverrichtingen). Achter je naam op het bord komt later te staan waarvoor jij verantwoordelijk bent die dag. Je hebt: vocht, RR (bloeddruk meten), T&P (temperatuur en pols meten), urine, rapportage en opname. Rond 1 uur is het vaak etenstijd voor de studenten, daar zie je dus ook elkaar weer, dus dan kun je even een half uurtje bijkletsen hoe tot nu toe je dag was! Maandag/woensdag is het visdag en dinsdag/donderdag kipdag. Je krijgt verder elke dag rijst met groenten erbij. Ik moet zeggen na 3 weken stage begin ik er nu pas echt in te komen, omdat eigenlijk alles zo anders is dan in Nederland en ik heel veel indrukken en informatie heb gekregen de eerste 2 weken.
Inmiddels heb ik deze week ook wat bijnamen gekregen op de afdeling: Jenny from the block en JLO haha en heb ik mijn eerste proeve voor school afgetekend!

Wat leuke woordjes die we in Nederland nou net niet gebruiken in de zorg :)
Baden = mensen wassen/douchen.
Afgaan = ontlasting hebben gehad.
Gezondheidsbril = een gewone bril.
Mw/dhr hoopt op snel beterschap = mw/dhr hoop snel beter te worden.
Dhr heeft gekoortst: Dhr heeft koorts. Koorts is hier dus een werkwoord.

Tour:
2 weken geleden zijn we samen met 2 oud leraren van Suus op tour geweest over de rivier Commewijne naar Braamspunt, de plantage Rust&Werk en naar Nieuw-Amsterdam. We hebben de hele dag op een bootje gevaren naar deze punten toe. Bij Braamspunt gingen we dolfijnen spotten: en jahoor we hebben ze gespot! Op plantage Rust&Werk hebben we een Kaaiman en een schildpad van jawèl 10kg vastgehouden en bij Nieuw-Amsterdam hebben we heeérlijk gegeten! Jammer genoeg waren Mies en ik te eigenwijs en gingen we zonnen op het bootje, vergeten onze ruggen in te smeren en jawel dan weten jullie het al wel... verbrand.

Brownsberg en Stoneiland:
Vorige week vrijdag zijn we met z'n 5en op tour gegaan naar Brownsberg en Stoneiland. We gingen met een busje (te zien bij foto's) zo'n 3 uur rijden, waarvan de eerste 2u gewoon op asfaltwegen waren en het laatste uur tsja hoe zou ik het noemen, want het was alles behalve asfalt. Overal waren heuvels in de weg, waardoor de hele bus steeds schudde en je af en toe een klein hartaanvaltje kreeg als je weer eens door een meter diep gat reed. We moesten natuurlijk de berg omhoog met die bus en ja dat ging niet altijd even goed. Tijdens het stijgen reed het busje weer een stuk naar achteren, omdat die het niet haalde. Bij één moesten we wel 3 keer omhoog en naar beneden voordat we verder konden.
Eenmaal aangekomen na een alles behalve rustige reis liepen we naar een prachtig uitzicht en vervolgens door naar de Leoval. Dit is een waterval waarvoor je ongeveer een dik half uur moest lopen om naar beneden en weer naar boven te lopen. En ja natuurlijk moest deze meid weer de eerste zijn die knoeperts hard viel tijdens de afdaling wat veel mensen wel hebben gezien. Achteraf moest ik wel lachen natuurlijk, want ja dit soort dingen gebeuren mij nou eenmaal altijd.. Na wat foto's maken zijn wij samen met een andere man teruggelopen en daarna naar de Ireneval gegaan. Wauw als je dacht dat de Leoval zwaar was, was dat niks vergeleken met deze. Het dalen was al enorm zwaar, zo'n 40 minuten lopen (met jàwel weeeér een valpartij van mevrouw Olthuis), maar dan had je ook wel wat. Een grote waterval waarin we ons konden afspoelen! Toen we weer gingen omkleden en ons klaar maakten voor weer dat lange pokken end omhoog te lopen ging het ook nog eens verdomt hard regenen, yes! De man met wie we waren was hem ook al aangepeerd, dus liepen de 5 stoere girls alleen in de regen met modderige broeken etc. etc. naar boven. En jahoor na nog geen 5 minuten lopen scheurde ik me toch uit m'n broek. Na in totaal dik 3,5 uur te hebben gelopen waren we weer terug bij de verzamelplek en reden we door naar Stoneiland. Wauw dat maakte alles weer helemaal goed. We hadden een huisje op een prachtig klein plaatsje met een huisbaas die alles voor ons regelden: van drankjes, tot maaltijden, tot kampvuur en patat! De volgende dag zijn we nog met een bootje naar een eiland met wilden apen gegaan. We hebben ze gezien, maar jammer genoeg waren ze te lui (zoals Dennis) om naar beneden te komen. Verder hebben we daar nog gezwommen en in de zon gelegen, waarna we weer vertrokken richting huis. En s'avonds zijn we met z'n alle nog ''even'' wezen stappen.

Het thuisfront:
Verder spreek en zie ik thuis bijna iedere dag incl. Joy! Maar ik raad aan: ga nooóit proberen een foto te maken met het hele gezin, dan is de ene nergens te zien, dan is de andere weer chagrijnig, dan loopt de ander weer weg naar de snoep kast en zit de ander weer tv te kijken. Maar uiteindelijk na heel wat geduld is het dan toch gelukt! En over 37 daagjes zie ik ze dan weer eindelijk. Ik kijk er enorm naar uit!

Verder voelt het toch als één grote vakantie hier, vanaf donderdag middag zijn we namelijk al vrij! Vanavond gaan Lau en ik maar voor de 3e keer op rij een avondje stappen en onze moves showen ;).

Dus de conclusie is: Suriname is prachtig en ik vermaak mij hier zeker nog een tijd! En oja, ik heb al 3 weken mijn stijltang niet aangeraakt, ja dit is wel een overwinning hoor!

Tot snel,
Liefs.